Chapter Teen

,, W życiu nie ma rozwiązań. Jest tylko działanie sił. Te siły trzeba umieć stworzyć, a rozwiązanie przyjdzie samo ‘’

Czy wy też macie czasami tak, że nie rozumiecie tych wszystkich rzeczy, które dzieją się wokół was? Macie wrażenie, ze wasze życie przypomina którąś z tych przewidywalnych komedii? Albo brazylijskiej telenoweli? Czasami mam ochotę krzyknąć na cały głos: TY! DOBRZE SIĘ BAWISZ TAM NA GÓRZE?!? Dobrze, że się powstrzymuje, bo pewnie jakby ktoś to zobaczył od razu wylądowałabym w dobrze strzeżonym budynku dla ludzi innych, zagubionych < czyt. psychiatryku>. No bo kto normalny podpisuje kontrakt płytowy z własnym ojcem, który nie wie o twoim istnieniu, a na dodatek każe ci mieszkać z dawnym przyjacielem i jego przyjaciółmi? No właśnie… Ale ja nie należę  do normalnych. Jestem inna. Inne nie znaczy gorsze. Inne znaczy wyjątkowe. 

- Mamy nadzieje, że spodoba ci się pokój- uśmiechnął się Liam i postawił moją walizkę w pomieszczeniu, w którym obecnie się znajdujemy. Moim nowym pokoju, niestety. Rozejrzałam się po wnętrzu. Szarawe ściany, przeplatane białymi pasami i duże okno wpuszczające dużo światła. Po lewej stronie pokoju stoi ogromne łózko wykonane z jasnego drewna, na którym poukładane są poduszki w kolorach pastelowych. Obok łóżka mała, biała szafka nocna a na suficie żyrandol. Było ładnie, ale jak dla mnie zbyt… no nie wiem. Zbyt słodko? Tak to chyba dobre określenie. Na ścianie naprzeciwko łózka wiszą puste ramki na zdjęcia, a tuż pod nimi cytat: ,, Może się zdarzyć, że urodziłaś się bez skrzydeł, ale najważniejsze, żebyś nie przeszkadzała im wyrosnąć ‘’. Przeczytałam i spojrzałam zdziwiona na Payna opierającego się o framugę drzwi i przyglądającemu się dokładnie każdemu, nawet  najmniejszemu, mojemu ruchowi.

- Perrie. – zaśmiał się- no wiesz, nie widzieliśmy z chłopakami jak ma wyglądać ten pokój, więc poprosiliśmy o pomoc dziewczynę Malika i jakiś tak wyszło.

Zeszliśmy na dół, gdzie Simon tłumaczył pozostałym, coś odnośnie ich jutrzejszego wywiadu.

- Jutro o 12:30 po ciebie przyjadę- tym razem zwrócił się do mnie- musimy z Sam popracować nad twoim nowym wizerunkiem.- powiedział i zaczął ubierać swoją kurtkę.

- A i jeszcze jedno. Harry- groźnym tonem zwrócił się do chłopaka- nie chcę powtórek z rozrywki. Nie chcę, aby i tym razem było tak jak z Chloe. Dobranoc.- i  wyszedł.

***

Przez prawie całą noc nie spałam. Rozmyślałam. O co chodziło z tą rozrywką i kim była Chloe? Im więcej pytań, tym mniej odpowiedzi. Jest szósta rano. Co mam robić? Nie miałam ochoty na sen, więc wstałam i nałożyłam na siebie szare spodnie dresowe, czarną bluzę z kapturem, a do tego czarno-szare air-maxy. Trochę to głupie biegać, gdy zbliża się zima, ale nie pada, a ja muszę jakoś odciągnąć się od myślenia. Związałam włosy w niedbałego koka i zbiegłam na dół po schodach. Mimo, że ciężko mi się przyzwyczaić do tego mieszkania, to znalazłam drzwi wyjściowe. Sukces! Zamknęłam je za sobą swoim kluczem. Jak jechałam wczoraj taksówką zauważyłam niedaleko park, więc tam też się udałam. Po drodze w uszy wsadziłam słuchawki i puściłam moja playlistę. Nie wiem ile tak czasu spędziłam. Może godzinę, może pięć. Przydałoby się wracać, bo na 12:30 jestem umówiona. Z taką myślą biegłam w stronę wyjścia, aż zderzyłam się z kimś i lekko odskoczyłam w tył. Spojrzałam przed siebie, ale nikogo nie widziałam, dziwne. Spuściłam wzrok i dostrzegłam drobną blondynkę leżącą na ziemi. Pośpiesznie podałam jej rękę, która pewnie chwyciła i wstała.

- Przepraszam- powiedziałyśmy jednocześnie.

- Jestem Alex- przedstawiła się dziewczyna 

- Victoria. Wybacz, ale się spieszę. Do zobaczenia – uśmiechnęłam się i dalej biegłam. Mój zegarek wskazywał 11:35, więc mam mało czasu.

- Na razie- krzyknęła za mną.

Szybko prze kluczyłam drzwi i dosłownie wbiegłam do siebie do pokoju. Przepocone ubrania wrzuciłam do kosza na pranie, a sama weszłam pod prysznic. Pozwoliłam, by woda rozluźniła moje mięśnie i zmyła ze mnie cały pot. Czułam się dobrze. Można powiedzieć, że czułam się tak jakby… no nie wiem. Szczęśliwa? Coś w tym stylu. Nałożyłam na siebie szlafrok i weszłam do mojej sypialni w poszukiwaniu ciuchów na dziś. Nałożyłam na siebie czystą bieliznę, wyjęłam z walizki- której jeszcze nie zdążyłam rozpakować- czarne rurki w kwiaty, a do tego trochę za duży czarny sweter. Znowu weszłam do łazienki i w ekspresowym tempie wysuszyłam włosy i zostawiłam rozpuszczone, aby żyły własnym życiem. Pomalowałam się. Byłam gotowa do wyjścia. Trochę się bałam zejść na dół. Tak wiem to trochę dziwne- dziewczyna, która nie bała się przylecieć kompletnie sama do obcego miasta, kraju, na obcy kontynent. Nie bała się wziąć udział w programie, który ogląda kilka milionów osób, a boi się zejść na dół, gdzie może przebywać jej dawny przyjaciel. Jak tak o tym myślę, to dziwna jestem. Głęboki wdech i nacisnęłam klamkę. Zeszłam na dół i weszłam do kuchni, gdzie Niall robiąc naleśniki podśpiewywał sobie pod nosem.

- Dzień dobry- krzyknął uradowany w moją stronę i postawił na stole porcję naleśników.- siadaj i jedz puki ciepłe.

- Ja podziękuję.- powiedziałam i chwyciłam do ręki jabłko. Blondyn zrobił smutną minę, co mnie trochę rozśmieszyło.

- A ja się tak starałem. Ale i tak to cię nie ominie. – wyszczerzył się.

Ubrałam czarny płaszcz i czarne botki na płaskim podeszwie. Nienawidzę obcasów! Zanim wyszłam, zobaczyłam jeszcze, że po schodach schodzą Liam z Harrym.

- Gdzie idziesz- spytał Payne zaspanym głosem. Styles cały czas uważnie mi się przyglądał, a gdy zobaczył, że go na tym przyłapałam zaczął suszyć zęby w moją stronę.

- Simon czeka. Na razie- pożegnałam się i wyszłam. Na dzisiejszym spotkaniu mamy rozmawiać o moim nowym image’ u. Brzmi poważnie… 

*************************************************************

Noooo cześć ;D Pamiętacie mnie jeszcze? 

1. przepraszam, że tak późno dodaje, ale jutro zaczynam testy próbne i myślałam, że się nie wyrobię. Ale udało się!

2. Dziękuje za nominacje do Libsten Avar. To miłe, ale nie biorę w tym udziału ;p

3. W tym rozdziałe pojawia się Alex. Mogę wam tylko zdradzić, że to nie będzie jednorazowe spotkanie.
4. Jak myślicie, o co chodzi z Chloe? Czekam na wasze pomysły ;*

5. Wieeeeeelkie dzięki za wszystkie meeega motywujące komentarze pod ostatnim rozdziałem, jak i zwiastunem. To dla mnie wiele znaczy <3

6. Strasznie się cieszę z nowych obserwatorów, jak i osób głosujących w ankiecie ;)

Dacie rado dobić do 20 komentarzy?

Jeeeju, ale się rozpisałam. Jak nie ja xD A na sam koniec kilka obrazków: 

Leże i nie wstaję ;D

Buziaki ;* // Mała Wariatka