Chapter Eighteen

,, Dziś świat wymaga od nas więcej, niż to było w planach‘’

         Nie da się dokładnie zaplanować życia. Zawsze zdarzy się coś, czego nie przewidzimy, a zmieni nasze plany. A to jest wtedy takie irytujący, kiedy coś, na czym ci cholernie zależy nie udaje się, prawda? Ugh! To może lepiej zamiast planować i później się denerwować, mieć wszystko w dupie i żyć chwilą? Brzmi kuszącą, ale to też nie jest dobrym rozwiązaniem. W pewnej chwili zaskoczy nas rzeczywistość. Upadniemy i będzie nam trudno wstać, prawda? To ja już nie wiem co jest lepsze…

       Przede mną ostatnie już zajęcia dzisiejszego dnia, a mianowicie doszkalanie wokalu. Kierowałam się schodami na trzecie piętro. Niby taka bogata szkoła, a nie ma windy, która- nie ukrywajmy- bardzo by się przydała. Jedne zajęcia mam na parterze, a na kolejne muszę zapierdzielać schodami na czwarte piętro. Poprawiłam torbę, która aktualnie zwisała mi na lewym ramieniu i nucąc pod nosem bliżej nieznaną mi melodię, pokonywałam kolejne schodki.

- Ty zapewne jesteś ta słynna Victoria- usłyszałam kobiecy głos, w którym łatwo było wyłapać sarkazm.

- We własnej osobie- odpowiedziałam przesłodzonym głosem i uśmiechnęłam się sztucznie. Przede mną stałam Alison.

- Jesteś tu jeszcze nowa i nie rozumiesz pewnych spraw. Jak rządze w tej szkole, kochanie, więc nie warto ze mną zadzierać- uśmiechnęła się triumfalnie, przechyliła głowę w lewą stronę i kontynuowała- Trzymaj się z daleko od MOJEGO chłopaka- wypowiedziała, dobitnie podkreślając ‘mojego’.

- Z tego co wiem, Chris jest już singlem- udałam zamyśloną, ale ukradkiem spoglądałam na blondynkę.

- Mamy chwilową przerwę. Dla swojego dobra nie wchodź mi w drogę- zakończyła i wyprzedziła mnie.

- Groźby są karalne, kochanie- krzyknęłam za nią przedrzeźniając ją. Weszłam do Sali i zajęłam wolne krzesło.

       Te zajęcia były dosyć specyficznymi, ponieważ nie siedzieliśmy przy ławkach, na krzesłach ułożonych w koło. Tuż po dzwonku weszła radosna kobieta. Miała długie, kasztanowe fale, które sięgały jej do pasa. Ubrana była w białą koszulę, którą włożyła w czarne spodnie, a na to zarzuciła granatową marynarkę pod kolor butów. Ogólnie zauważyłam, że wykładowcy ubierali się w stylu klasycznym, który jak bym nazwała nieco nudnym.

,, W nas jest raj, piekł i do obu szlaki. ‘’- Jacek Kaczmarski

- Witam was dzisiaj- przywitała się radośnie.- dziś poćwiczymy sobie utwory acapella. Widzę nową twarz. Victoria, czyż nie?

- Tak, Victoria West- przedstawiłam się kulturalnie.

- Zaczniesz pierwszą zwrotkę Victorio, a Alison drugą. Reszta to chórki. – zdecydowała kobieta i rozdała nam teczki z tekstami. Przeczytałam szybko słowa. – Zaczynamy na- poinformowała nas wykładowczyni i zaczęła nucić melodie. Po chwili chórki zaczęły wydawać z siebie przeróżne dźwięki, po przez nucenie, mruczenie i wiele innych czynności.

There was a time I thought, that you did everything right

No lies, no wrong, boy I, must have been outta my mind

So when I think of the time that I almost loved you

You showed your ass and I, I saw the real you

Thank God you blew it, thank god I dodged a bullet

I'm so over you, so baby good lookin' out.

Zaczęłam pierwszą zwrotkę, co nie było dla mnie większym problemem. Uwielbiałam twórczość Beyonce, jak i jej anielski głos. Była wyjątkową artystką.

I wanted you bad, I'm so through with that

Cause honestly you turned out to be the best thing I never had

You turned out to be the best thing I never had

And I'm gon' always be the best thing you never had

Oh yeah, I bet it sucks to be you right now

Druga zwrotka należała do Alison. Muszę przyznać, że blondynka ma niezły głos i z łatwością przychodzi jej wyśpiewywanie wyższych dźwięków, z czym ja osobiście miewam problemy. Na przemian dokończyłyśmy piosenkę. Oczywiście nie obyło by się bez chórków, który w połączeniu z naszym duetem dawały świetny efekt. Pani McCullen pisnęła z zachwytu i nawijała o tym, jaki to ona ma talent do łączenia talentów.

        Nadeszła pora na lunch. Wszyscy uczniowie kierowali się do stołówki, aby nie tylko pobrać energię z pożywienia, ale także spędzić trochę czasu ze znajomymi. Od razu podeszłam do stolika zajętego już przez Alex i jej znajomych. Przywitałam się z nimi, co odwzajemnili i posłali mi przyjazne uśmiechy.

- Jeszcze tylko 3 godziny i do domu- zaczął rozmowę Jake. Kręcił widelcem w swoim makaronie.

- Nie wiem jak wy, ale ja mam ochotę odreagować w ten weekend. Muszę się upić- mruknęła Carrie, na co dostała kuksańca w bok od Matt’a.

- Nasza mała Victoria przyjaźni się z takimi pokrakami. Dlaczego mnie to nie dziwi?- prychnęła Parker, patrząc na mnie z góry.

- O Alison, jak miło cię widzieć- mruknęłam bez entuzjazmu i posłałam dziewczynie sztuczny uśmieszek- zobacz, czy nie ma cię gdzie indziej.

- Już mnie wyganiasz? Chyba nie chcesz mnie zdenerwować, prawda?- syknęłam i mocniej zacisnęła dłonie na tacy.

- Oczywiście, że nie.- odpowiedziałam beznamiętnie- przecież złość piękności szkodzi. Chociaż nie wiem czy w twoim przypadku to zrobi jakąś różnice- udałam zamyśloną, a potem wzruszyłam ramionami. Obserwowałam jak mimika twarzy blondynki zmienia się na zirytowaną. Odkręciłam swój sok pomarańczowy i napiłam się owocowego napoju. Zadzwonił dzwonek, więc wszyscy zaczęli się rozchodzić do właściwych sal, włącznie z denerwującą blondi.

- Z czego macie teraz wykład?- spytała Al zakładając na siebie fioletową bluzę z kapturem.

- Wokal- odpowiedziała Lily, na co Jake jej przytaknął.

- Ja lecę na skrzypce. Na razie- pożegnała się Carrie i pognała w swoją stronę 

- Gitara- mruknęłam.

- To mamy razem- ucieszyła się- chodź.

         Została mi godzina do przyjścia Jennifer. Postanowiłam wziąć szybki prysznic, ale rozluźnić swoje mięśnie po dzisiejszym dniu. Mówię jakby był już wieczór, a tymczasem zegarek wskazuję 4:30 pm. Z szuflady wyciągnęłam czarną, koronkową bieliznę i weszłam do łazienki. Zmyłam z twarzy makijaż, zrzuciłam dotychczasowe ubrania i wślizgnęłam się pod prysznic, pozwalając by ciepłe strumienie zrelaksowały mnie. Na rękę malałam brzoskwiniowy płyn i wmasowując w swoje ciało, umyłam je. Chwile jeszcze stałam, aby przeźroczysta ciecz dokładnie spłukała pozostałą pianę. Wyszłam spod prysznica, a w moje ciało uderzyła chłodne powietrze, wywołując gęsią skórkę. Nałożyłam czystą bieliznę i uwolniłam swoje włosy od gumki. Ciemne kosmyki spadły na moje ramiona, a ja przejechałam je palcami, poprawiając grzywkę. Westchnęłam i weszłam do swojej sypialni, stając przed drewnianą szafą w poszukiwaniu czegoś wygodnego. Położyłam dłonie na biodra i w zadumie patrzyłam na zawartość szafy.

- Aż mi się gorąco zrobiło- wypalił Styles, który w tym momencie stał oparty o parapet przy oknie i udawał, że się wachluje. W ogóle nie przejęłam się jego obecnością, a tym bardziej, że paraduje przed nim w samej bieliźnie. Przecież to tak, jakbym była na basenie, a tam wszyscy są w strojach kąpielowych.

- A więc co tutaj robisz?- odwróciłam się w stronę chłopaka, a tan automatycznie podniósł wzrok- No oprócz patrzenia na mój tyłek- znów wróciłam wzrokiem do szafy i wyciągnęłam z niej czarne rurki, następnie je zakładając. Nałożyłam na siebie jeszcze czarny podkoszulek, a na to zarzuciłam bordowy kardigan. Nadgarstki przykryłam masą bransoletek. Co do moich nadgarstków; od ostatniego mojego podłamania minęło trochę czasu, a w międzyczasie nie wydarzyło się nic, co mogłoby wpłynąć na powrót mojej chorej przypadłości.

- Ćwiczysz coś?- spytał, ujarzmiając dłonią swoje włosy.

- Hę?- mruknęłam zbita z tropu.

- No wiesz, jakiś sport. Masz nieźle wyrobiony brzuch- skomplementował mnie, a ja chcąc ukryć niechcianego rumieńca weszłam do łazienki.

- Nie- odpowiedziałam i zaczęłam tuszować rzęsy.

- A jakaś dieta?- nie dawał za wygraną,

- Głownie czekolada- wyszczerzyłam się w jego stronę.

- Wiesz co? Zabiorę cię kiedyś na siłownie- zaproponował.

- Tyle umięśnionych przystojniaków w jednym miejscu?- uśmiechnęłam się figlarnie- wchodzę w to!- odpowiedziałam, a brunetowi mina zrzedła po moich wyznaniach.- a tak właściwie, to co chciałeś?

- W sumie to już nic- odchrząknął znacząco i wyszedł z mojego azylu. Opuściłam pomieszczenie zaraz po nim i zeszłam na dół, gdzie chłopaki biegali w tą i z powrotem.

- Wybieracie się gdzieś- spytałam lustrując dokładnie każdego z nich.

- Paul załatwił nam wywiad w jednej w londyńskich stacji radiowych.- odpowiedział na moje pytanie Niall.

- West musisz mi pomóc- zwrócił się do mnie Zayn, a nienaturalnie ciemnymi tęczówkami. Mimo swojego koloru, kryły się w nich przeróżne emocje, a jedną z nich było zdenerwowanie.

- Niczego nie muszę, Malik, ja ewentualnie mogę- syknęłam w jego stronę. Mulat zagryzł nerwowo wargę i wpatrywał się we mnie pełnymi nadziei oczyma.- mów- złamałam się, krzyżując ręce na klatce piersiowej.

- Okażesz odrobinę uczuć ludzkich i pójdziesz z moją dziewczyną na zakupy zamiast mnie?

- Grabisz sobie Malik.- prychnęłam.

- Okej, nie rób tego dla mnie, a dla biednych dzieci w Afryce- odparł całkiem poważnie, na co ja parsknęłam śmiechem.

- Co mają do tego dzieci w Afryce?- spytałam totalnie zbita z tropu. Brunet jedynie wzruszył ramionami. Z kieszeni moich spodni wyjęłam komórkę, która od jakiegoś czasu dawała o sobie znać w postaci wibracji. Przeciągnęłam palcem przez ekranik i przyłożyłam ją do ucha.

- Bardzo cię przepraszam, ale nie mogę dziś przyjść. Wypadło mi coś ważnego…- usłyszałam zmartwiony głos Jennifer. Odpowiedziałam jej, że nic się nie stało i przełożyłyśmy nasze spotkanie.

,, Zwycięzca ma wielu przyjaciół- zwyciężony prawdziwych ‘’-nieznany

- Głupi ma zawsze szczęście, Malik- chłopak posłał mi pełnie niezrozumienia spojrzenie.- Które to centrum?

***************************************************

Taaaa daaaaam! Korzystając z ferii dodaje szybciej rozdział ;) Jak wam się podoba? Liczę na szczere opinie- nie bać się krytyki i informowania mnie o błędach! Mam już napisaną większą część 19 i muszę wam powiedzieć-nieskromnie- że mi się bardzo podoba :D

27 komentarzy =szybciej dodany nowy rozdział

PS. Już niedługo na http://change-is-good-ff.blogspot.com/ pojawi się I rozdział ;P

Zapraszam!